YAZMAYI ÖZLEDİYSEM...

 

 

 

Nasıl anlatsam nerden başlasam, yaşanılan her anın büyük bir öğretisi oluyor

Şükür; gerçekten edebilene ilaç

Niyet; sadece iyiye güzele ayrı bir aşk oluyor

Baktığın his ne önemli..o his senin kendi benliğin, kişiliğin aynan...görebiliyorsan ne mutlu

Yaş 34 lere gelince değişir dönüşürmüş insan...ama zihni ama bedeni ikisi de birbirini sevmeyi öğrenirmiş...benim dönüşümüm aydınlamam doğumumla birlikte oldu...ani kararla işe veda edişim..12 yıl gece gündüz stresli ve saat sınırı olmadan çalışmam bana kronik bir hastalık hediye etmişti...hashimato troidit...kabulümdü...rütin kontrollerle dengeyi sağlıyordu bir terazi...yan etkileri elimde olmadan fazlaca yıpratıyordu...bir astrolog büyüğüm bana artık tanrıyı oynama dedi...birden kafamda şimşekler ve garip bir his düştü içime....haklıydı...ya da doğruydu...tam olarak buydu işte...aman kırılmasın...aman saygısızlık etmeyelim kabuğunda sıkışmaktı belki de bu boyuttaki rolüm...oysa ki bu olmamalıydı...bu kadarı fazlaydı...ama mükemmeliyetçi terazi her zaman mükemmeli aramaktan kendini ihmal ediyordu...herkese ilaç olur bir tek kendine merhem olamam bazen...troid de fazla sinir hali yapıyor bunu bilenler bilir... ani alevlenmelerin üzerine su serpme işi de kendine kalınca yük ağır gelmeye başlıyor...

yazmak büyütüyor...en çok da çocuğun büyütüyor seni

Yazmadığım süre içerisinde,  yeni oluşumlar, işsel hareketler, değişik dünya görüşleri  ve eşimin işsel durumları derken karmaşık kaygısal bir düzenin içine girdim...sonra bir durup her şeyin bir hayır olduğunu düşünebildim...işaretler ve mucizelere inanmalı insan...kimi zaman unutsak da gözlerimizi gerçekten açtığımızda ne çok işaret varmışlar çoğalıyormuş... beraberinde yeni kazanımlar oldu...kazanım, manevi anlamda... süreçte ne ders çıkardığın duruma bulunduğun noktada nasıl olumlu bakabileceğimi öğretti... her koşulda sukunet ve saygı sevdiğim iki dost

Bu kaygı ve karmaşalar sürecine  fazlaca dalıp, yine farkındalığımı kapının dışına koydum...zihin istese de kalp bazen aynı şeyi yaptırmıyor. Mart ayının sonunda aslında hiç kontrol etme adetim yoktur...birşey beni dürttü...sol koltuk altımda bir beze hissettim..sol kolum uyuşmaya ve ağrıların artık uykularımı kaçırınca, hemen Barışla doktora gittik...giderken inşallah birşey çıkmasınlar kulağımda yankılanıyordu...neden bedenimiz sağlıklıyken onu düşünmüyor iyi geçinmiyoruz...ipin ucunu kaçırıyoruz...var olan sağlık gösteren her bir parçamızı düşünmüyoruz? hep birşey olduğunda enerjiyi o bölgeye yüklüyoruz. Oysa 6 ay önce beden bu uyarıyı veriyordur bize...kuvvetli ihtimal gözlerim kapalıydı ya da birden oldu...neyse cerrah eliyle muayene ettikten sonra hemen meme ultrasonu ve koltuk altı istedi acil deyince kalp atışlarım hızlandı, yüzümde bir kireç rengi..korku kaygı adı her ne ise yanıbaşımdaydı...meme ultrasonuna girmeden önce sol kol uyuşuyor mu? evetttt çok...peki ailede meme kanseri var mı dedi? bir an kalbim ağzımdaydı...araf böyle birşey midir? bilmem ki.... Ateşi düşünüyorum...onca emeğim ne olacaktı derken..ultrason başladı....birşey yok di mi memede? diyorum duymak istediğimi duymak istiyorum işte....yani ailede de yok zaten...bende neden olsunkiler derken...memede bir kitle bulunmadı...sol kol altında reaktif bir lenf nodü teşhisi konuldu...arada sırada takip edilmesi gereken bir durum...sonra hastaneden çıktım bu durum 2. kez başıma gelmişti. bu bir işaretti...bana stres yaramıyordu...yıllar önce sene 2000 ciddi bir mide kanaması geçirmiştim...biriktirdiklerim..okuldu...stresti derken vücudu hırpalamışım...doktorun biri ilk önce lösemi teşhisi koymuştu...yanlıştı oysaki ciddi bir kanama geçirmiştim...ama ilk uyarımı almıştım...yola devamdı...şimdi ise 2. uyarımı aldım...2 nisan 2015 de 2. uyarımla bir karar aldım....bedenini belli bir yere kadar zorlayabilirsin ama bu sonsuza dek süremez..bu dünyada sağlığımdan daha mühim birşey yok...işaretleri duyduğum için de ayrıca şükrediyorum. Çok korktum 1 saat içinde sanki ömürden ömür gitti... Bu korkular dönüşümü sağlıyor. İyiki varlar ki beni doğru yola sürüklüyor.

Asıl şimdi detoks zamanı

Neden mi?

Çünkü farkındayım

Gülümsediklerimle beraberliği seçiyorum

Sadeleştikçe hafifliyorum

Gerçeklerle yüzleşiyorum

Seçimlerim bana ait dolayısıyla kimseyi suçlamam... kabulümdür

O vakit başlayalım iyikilere

İyiki dualar var koruyucumuz (S.A.V)  var

İyiki başımı yastığa koyduğumda  güvendeyim

ve biz yazdıkça çoğalan iyikilerimiz var değil mi:)

Müge