ISKALAMAYALIM BENLİĞİMİZİ

Senin düşüncelerin bir göldeki dalgalardan başka nedir ki?
Senin duyguların, ruh hallerin, hislerin nedir?
Senin tüm zihnin nedir, sadece bir karmaşa!
Ve bu karmaşa yüzünden, sen kendi doğanı göremezsin...
Sen sürekli kendini ıskalarsın..
Dünyadaki herkesle buluşursun, ama kendini hep ıskalarsın...
OSHO
...........................................................................

Kendini bir melodinin içine atsan...dönsen bir başa bir sona notaların üzerinde...kaybetsen her bir şarkıda benliğini, parçalara bölsen...değiştirebilir misin gerçekleri!

Sebeplerin, anlamların, insanların, sahip oldukların, olduğunu sandıkların, en azların, en çokların..hepsini toplasan hayatındaki bir gerçek eder mi acaba ? Belki de tek şansın olduğunu bile bile fütursuzca "inadına varım!"... "hep var olacağım"...ve "daha çok erken bu son dansa" dediğin notalar döküldü mü dilinden?
Bugün bir an durdu hayat! Tüm şamatası, tüm kavramları, tüm kargaşası ve tüm ontolojik yapısıyla...sustu birden insanlık....görüntüler dondu....tek kalan "beklenmeyen gerçek" oldu...
duyduğun ve inandığını sandığın bir çok şey karanlığa bıraktı kendini...karanlık ıssız bir odada ve en katışıksız anda birden durulduğunu hissediyorsun...akılla ruh çıkmaza girmiş...içindeki hücreler nereye gideceğini bilmiyor ve dağınık diziler halinde benliğinde amaçsızca geziyorlar...
Hiçbir serzeniş, hiçbir yürek çarpıntısı bu denli acı vermedi sana...gerçek ortada...ve bir kelam bu kadar mı titreşimli ilerler algılarında...
bir iç çekiş, bir nefes alış, bu kadar mı uzun sürer cümlelerinde....
ve sennn....ölümlü...bir tuşa dokunursun...bu gitmelerin senin elinde olmadığını bilerek yakalarsın çıkış yolunu saçlarından....öyle bir kavrarsın ki...tüm gücün ellerinde toplanmışcasına...ağlayarak...inleyerek...içindeki umuda doğru..."DEVAM" dersin...ne olursa olsun"DEVAM" diyerek....ıskalamaktan vazgeçersin benliğini!
bugün sadece kendini alırsın yanına ve sadece UMUDA DOĞRU bir ilk gibi başlarsın yürümeye!