NEDEN?

Bazen anlamak istersin insanlari ama anlam veremezsin davranislarina...insan olmak, insan gibi davranmak bu kadar zor olmasa gerek...bir gulumsemeyle hayata bakis acin degismezmi...her sabah aynaya baktiginda tesekkur ettigin vucudun icin bir kahkaha atmazmisin...cunku gercekten sanslisindir...binlerce insan arasinda belki de en sanslisi sensindir...derin bir nefes..temiz bir enerji solumak bir mucizedir...bir lütuftur sana bahşedilen...sonra dönüp bakarsin cocuguna, sicacik evine...bir kere daha tesekkur edersin evrene...sana hediye ettikleri muazzamdir...çunku once kendini seversin....mutluluk senin icinde...ama iyi olmayan niyetlere de hayret edersin...

Kimse icin kotu seyler dusunemem...bunu kendimi ovmek icin yazmiyorum...donup dolasip, beni bulur, bana dolanir diye korkarim...ufak hesaplar planlar yapamam..geri donusumler yorar beni...bazen dusunurum de soylemem, susarim...sıkı sıkı tutarim kendimi... zihnimden de engellemek isterim... keşke herkese esit pay edilseydi bazi duygular, akil...saygı...vicdan gibi.... sirkelemek, ne yapiyorsun demek istedigim kişiler var...ama dedim yaa tutarim kendimi..keşke kissasa kissaslar olmasa....daha beter yormasalar benliklerini, daha fazla kirletmeseler içlerini, daha fazla uzaklasmasalar kendilerinden....sevdiklerini yitirdiklerini farkettiklerinde, akillarini da yitirmeseler...

Nasil davraniyorsak, aynadaki yansimalardir karsiliklari....seviyorsak, seviliyoruz...saygi duyuyorsak, saygi duyuluyoruz, ilgileniyorsak, ilgi goruyoruz...o zaman bu nefret, bu kin, bu ofke NEDEN!

İşte boyle birşey...

Muge

- Posted using BlogPress from my iPad