DOĞAL EBEVEYNLİK

Kucucuktum, aslında cok kucukken buyumustum sanki. Öyle sanmıştım besbelli. Boyumu asan laflar yuklenmisti zihnime. Irili ufakli hayallere bogulmustum. Yuregim sogurdu bazi geceler. Avuc iclerim terlerdi. Hirs uzerine hirs kat kat yukselirdi, o gunlerde kendime verilmis sozlerim, bogazimda dugumlenmis, yutkunamadigim binlerce sozcukle uykuya dalardim, mecburiyetten. İçimdeki çocuğu söndürmemek adına.

O gunler gecti, minik izleri kalsa da..gecti benden..benligimdeki cocukla yurur oldum hep...aynada en cok o gulumsedi bana. Ates dogdu, icimdeki cocuk daha da buyudu. Gun be gun coskuyla selamladi aynalar beni. Cok sevdim annneligi, anne olusumu, anne bakisimi, durusumu:))) tipki yeniden dunyaya gelmisim gibi hissettirdi bana kendimi. Dunyaya baktigim gozluklerim degisti. Icgudu degil, sagduyu daha dogru bir tanim oldu bana. Annelikle kendimi yeni bastan yarattim. Anladim ki, bu surec altin bir firsatti kendi adima. Bir cocuk beni degistirebilecek en buyuk mucizeydi. Cok sukur, bin sukur ki oyle de oldu.

En nihayetinde hic dinlenmemis, surekli emirler verilmis, odul ve cezalarla cozum bulundugu sanilmis, duygulari bastirilmis, arkamizda iri cusseli golge olmus modellerle, bir turlu anlasilmamis, bizim yerimize kararlar verilmis, dusunulmus, ozguveni eksik yetismis nesilden geldik. Kisir dongu seklinde yayilan havayi, artik dagitmaliydi ebeveynligim. Bu nedendir ki, kendime verdigim sozleri hic unutmadim. Rol modeli olmayan bir ebeveyn olmaya, bildigim dogrularla yol almaya, kucuklerini sev, buyuklerini say teorisini curuterek, mahallenin en mutlu cocugunu yetistirmek adina, ozguveni yuksek bir kisilik olmasi adina, insana saygili, sagduyulu, duygularini kullanma yetisi olan gibi gibi devam edebilirim. Eminim bunlarin bir cogunu gereklestirmek icin dogru yoldayim. Eminim bu yolda kendimi surekli gelistirmem gerekli. Kizmadan, bagirmadan bir cocuk nasil disiplin edilebilir, uyguluyorum. Inanilmaz bir sekilde yol aldik. Her sey rayinda. Ates mutlu, anne mutlu. Ates ozgur, rahat. Anne 1 adim geride gozucuyla takipte. Bunu o minicik bedene duydugum buyuk saygiyla basaracagim. Buyuk egolari kenara itmis biri olarak basaracagim. Isin en buyuk sirri burada aslinda. Peki bu siralar " dogal ebeveynlik" konusu nedir? Nasildir? Herseyin dogalini kullanmak degildir elbette:) Bence icimde hissettigim, sagduyularimla dogru buldugum yoldur " DOGAL EBEVEYNLIK". Anlayisim, isin izihati budur tek kelimeyle. Binlerce kitap arasindan, onca egitim ve seminerin yanisira, iclerinde Muge ye ve ozellikle Ates' e uyani secmektir, benim dogal ebeveynligim. annelik adina, cocuk yetistirmek, gelistirmek adina onerilen binlerce teoriyi kimlik olarak benimsememektir. Agaclarin arasindan daima ormana bakabilmektir, Saglikli bir evlat icin binlerce kez farkina vararak, sukretmektir, dogal ebeveynlik. Cocugu hayata hazirlamaktir, ozgurlugunu hissetmesi icin alanini genisletmektir.

Dengeli olmak, dengede tutmak, oyle bir anne olarak kalmak en buyuk arzum. Ogluma, onun minik aklına, kalbine saygılı bir annelik. Cok sükür ki oglumun babasi da, tam anlamiyla oyle bir baba!

Sevgiyle isikla

Muge