GELİP GİTMELER

İçimde bir bulut, bir güneşlik hissi. Sabah binlerce kez şükürle gözlerimi açtım. Öylesine şanslıyız ki. Bunları düşünürken Ateş uyandı. Yanıma aldım ve sabah rütinimiz;
"onun seçtiği bir kitabı okumak"
Okurken çocukluğuma dalıp gidiyorum, karışıyorum birden, tekrar ateşe bakıyorum, nasıl da şanslı, annesi onun için kitaplar seçip okuyor. Kitap bitince ayaklarını yemem için bana uzatıp, "ham" diyor. Yukselen gurularımla, gülümseyişim yüzümde takılı kalıyor sanki. O an dunyada sadece ikimiz kaliyoruz. hislerimin karsiligi ancak bu olabilirdi.

Hersey tabii ki surekli toz pembe degil...arada bir delirdigim olmuyor degil..neyse ki kontrolu elden birakmiyorum. Anneysen delirme hakkin vardir. Arada gelebilirler. Bir nefes alirsin, bir cam acarsin, oh mis...nefes terapileri, sukurler, sanssizlar, secme sansi olmayanlar, saglik dileyenler, katlananlar vs. derken hopppp yine eski sen olmussun. Pek uzun soluklu olmuyor bendeki bu haller. Zaten yapim geregi zorlasamda tam manasiyla, hakkini vererek delirme yetimin oldugunu sanmiyorum. Sanirim merakimdan deneme zorlama isinma turlari yapiyorum. Eh onu da beceremiyorum. Sanirim calisma hayatima verdigim bu ara beni boyle yapiyor, ikilemde birakiyor. Gitsem mi kalsam mi...elimi uzatsam mi yoksa uzatmasam mi...sonra ates cucesi benim arkamdaki minik golgem " anni annee,muck muck" diyor kosarak, sevgi kelebegim...birden aniden vazgeciyorum. Sayduyum bu dogru diyor. Anneysen sagduyuna guveneceksin. O bilir, o yon verir sana ve omrune diyerek soylene soylene itiyorum zamani.

Şu an bu satırları yazarken, yine sıkça ziyaret ettiğim cafelerden birindeyim. Ateş böceğim mışıl mışıl uyuyor, anne ise türlü türlü gelgitlerde.Bazen bu büyünün bozulması bile midemde bir kramp hissi yaratıyor. Öyle güzel bir noktadayız ki..rütinler, ritüeller, sevgi, aşk, anlayış, özgür bırakmak vs. Kim verecek bu hissi, kim onu tam anlamıyla "anlayabilecek" kim benim kadar "saygı duyabilecek" ya bir yerde eksik gedik olursa, ya psikolojisi bozulursa, ya da su an yeme içmesi mukemmel seviyede olan miniğimin iştahı giderse...derken yine başa dönmeler..öte yandan denemeden nasıl bilebilirizkiler...olur bunlar...olacak....evet belki de herkes geçti bu dönemden ...hazır hissetmek ve aksiyon almak...ne denir ki...bu annelik rütbesini aldım alalı karmakarışığım..cook hassas bir o kadar iç sızısı..

Hayırlısını dileyelim, doğru zamanda diyelim.

Sevgiyle ışıkla

Müge

- Posted using BlogPress from my iPad