YAZMASAYDIM!

Bir yazim bittiginde icimin bir yani cok seviniyor, neseyle dolup, kus kadar hafifliyor, diger yanim ise muazzam bir bosluga dusuyor, oksuzlesiyor, yarim kaliyor..tam kendimi bu moda suruklerken, yeniden yazmaya basliyorum. Eger "yazmasaydim cildiracaktim" diyorum icten ice, usulca.

Yazdikca ogreniyorsun, kendinin ucra koselerinde kalmis, koylerini kasabalarini. Sonrasinda merakin gunden gune artiyor, basliyorsun evlerin hanelerin iclerine girmeye..engin bir okyanus gibi yuzmeye. Ogreniyorsun benligini ve ogrendikce ne cok bilinmezligin oldugunu anliyorsun..hic oldugunu, bunca yil birsey bilmedigini. Cumlelerin karsisinda kahkahalar atip, ardindan bogazinda bir dugumle kalakalmayi yasiyorsun. Bunalip yoruldugumda sanki "otur bir fincan kahve ic" gibidir yazi yazma keyfim..oyle huzur katiyor ki...harflere sevdali, kelimelere asik oluyorsun gunbegun. Bendeki bu senkronize haller icime isliyor. Enerji pramidim daha da sivri oluyor. Bu ag yayiliyor, etrafimdakilere yansimam bulasiyor. Hayata gozbebeklerimden gulumseyerek bakmami sagliyor. Daha naif bir kisilige burunuyorum yazarken. Bu da bir meditasyon bicimi kendimce.

Is hayatima kisa bir ara vermem, beni yeniden yazmayla bulusturdu. Gerci tamamen birakmadim yazmayi...ortaokulda basladi bu sevda, sonrada ciddi bir alislanlik ve sonrasi sorumluluk gibi ilerledi..sosyal hayatim hizla ilerlerken, gecenin bir yarisi da eve gelsem, yine de birseyler karalardim...Okuduğum kitaplara, not kağıtlarına, içime düşen tek kelimeyi dahi olsa yazdım...derken icim aydinlandi...en karanlik gunlerimde terapi gormus gibi hafifledigimi farkettim. hicbir zaman yazi yazmaktan tumden kesilmedim...hatirlayamadiklarimi, bu sayede animsayacagim..hatiralar varligin ozu...onlari canli tutmak ancak bu sekilde mumkun gibi hissediyorum. ne olacagimlar ve ne oldumlar. Birgun bana soyleselerdi cocugun olacak ve bir sure calismayacaksin diye, ciddiye bile almazdim. Oylesine iskolik biri icin mumkun degil gibi gelirdi. Bilemiyoruz, birden surukleniyoruz, yapmam dediklerimiz olabiliyor ansizin. Degistim...herbir hucrem yenilendi sanki..rastlantilar, tesadufler, inandigim dogrularim, vicdanim kol kola giriyor verdigim kararlarda...meger anin tadini cikarmazmisim eskilerde...meger hep uzun bir kanyonda akintida hizlica suzulurmusum...evet kesinlikle cok degistim...farkindaligim bulutlara uzandi..benler azaldi en onemlisi...egolar, hirslar tavanken, uygun seviyede bulusup, anlastilar:) Ne guzel soylemis Mevlana, "Okumayi ogrendim...kendime yaziyi ogrettim sonra, ve bir sure sonra yazi kendimi ogretti bana..." ve yazdikca yazmak istedim, yazdikca kendimi buldum, baskalarini ve dusunduklerini onemsemeyi biraktim, kendime koyuldum.

Televizyonu nicedir izlemiyorum...onu da biraktim hepten. Bebekle nasil yurutuyorsun dediler. Yeni dogum yapmisim. Hassas bir surecten gecis yapiyorum, adaptasyon, eskiler, simdiler, uykusuzluk, degersizlik, asiri sevinc, ofke derken evde bogulacak gibi hissettigimde yazdikca ciktim o bilinmezlik cukurundan...acildim yeniden dunyaya..Bebekle her dakikasi kiymetli olan uykumu rafa koydum..iyice az olan uykumda, kimi geceler yaziya biraktim kendimi.

Yazdiklarim kayda deger mi degmez mi bilemem! Tek bildigim yazdikca kendimi ne kadar iyi hissetigim. Kendimi ne kadar onemseyisim! Deger verisim! Bir arzudur icimde yazmak! Bir arzudur icimde, yazmaya imkan yaratma cabam!

Simdilerde dilimde bir melodi, yazmak ve bu yolla ulasmak...

Sevgiyle, askla

Muge


- Posted using BlogPress from my iPad